Ο παππούς μου ήταν ένας άνθρωπος απλός, εργάτης της Γης. Το πιο μεγάλο ταξίδι που έκανε στη ζωή του ήταν σαν έφυγε από το χωριό του και πήγε να πολεμήσει για την πατρίδα του στα ξένα, άγνωστα σε ‘κείνον μέχρι τότε, μακρινά, χιονισμένα βουνά της Αλβανίας. Ο παππούς δεν ήταν ένας ήρωας. Δεν είχε τίποτα με τους Ιταλούς. Δεν έφυγε χαρούμενος που πήγαινε να σκοτώσει και να σκοτωθεί. Ήταν ένας ήσυχος νέος του χωριού που ήταν ερωτευμένος και του άρεσαν τα γλέντια. Αγκάλιασε τους δικούς του, έσφιξε τα χείλια να μη δακρύσει και κίνησε για τον πόλεμο. Δε γύρισε με μετάλλια. Γύρισε μονάχα με ψείρες, μια κουβέρτα δανεική, σκληρές αναμνήσεις και ένα μπέρδεμα στην καρδιά του για τις νίκες, για τους φίλους του που χάθηκαν, για την ήττα, για την οπισθοχώρηση. Γύρισε με ψηλά το κεφάλι, με την περηφάνια πως έκανε το χρέος του. Ο παππούς μου δεν πήρε μέρος στον Εμφύλιο. Έζησε πολλά χρόνια ακόμα. Έκανε παιδιά και εγγόνια και δισέγγονα. Βίωσε θανάτους προσφιλών του ανθρώπων τραγικούς. Ευχήθηκε να είχε πεθάνει αυτός. Έσφιξε τα δόντια και προχώρησε. Η σπίθα στα γαλάζια του μάτια δεν έσβησε ποτέ Οι αναμνήσεις του δεν έσβησαν ποτέ. Η βιολογική ζωή έσβησε μόνο. Αφιέρωσε τις τρεις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του στο να διηγηθεί όλες τις μνήμες του με φωνή στεντόρεια, σ ’ένα αόρατο κοινό που διψούσε να μάθει και τον χειροκροτούσε βουβά…
Ο παππούς μου ήταν ένας άνθρωπος απλός, εργάτης της Γης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο μεγάλο ταξίδι που έκανε στη ζωή του ήταν σαν έφυγε από το χωριό του και πήγε να πολεμήσει για την πατρίδα του στα ξένα, άγνωστα σε ‘κείνον μέχρι τότε, μακρινά, χιονισμένα βουνά της Αλβανίας.
Ο παππούς δεν ήταν ένας ήρωας.
Δεν είχε τίποτα με τους Ιταλούς.
Δεν έφυγε χαρούμενος που πήγαινε να σκοτώσει και να σκοτωθεί.
Ήταν ένας ήσυχος νέος του χωριού που ήταν ερωτευμένος και του άρεσαν τα γλέντια.
Αγκάλιασε τους δικούς του, έσφιξε τα χείλια να μη δακρύσει και κίνησε για τον πόλεμο.
Δε γύρισε με μετάλλια.
Γύρισε μονάχα με ψείρες, μια κουβέρτα δανεική, σκληρές αναμνήσεις και ένα μπέρδεμα στην καρδιά του για τις νίκες, για τους φίλους του που χάθηκαν, για την ήττα, για την οπισθοχώρηση.
Γύρισε με ψηλά το κεφάλι, με την περηφάνια πως έκανε το χρέος του.
Ο παππούς μου δεν πήρε μέρος στον Εμφύλιο.
Έζησε πολλά χρόνια ακόμα.
Έκανε παιδιά και εγγόνια και δισέγγονα.
Βίωσε θανάτους προσφιλών του ανθρώπων τραγικούς.
Ευχήθηκε να είχε πεθάνει αυτός.
Έσφιξε τα δόντια και προχώρησε.
Η σπίθα στα γαλάζια του μάτια δεν έσβησε ποτέ
Οι αναμνήσεις του δεν έσβησαν ποτέ.
Η βιολογική ζωή έσβησε μόνο.
Αφιέρωσε τις τρεις τελευταίες εβδομάδες της ζωής του στο να διηγηθεί όλες τις μνήμες του με φωνή στεντόρεια, σ ’ένα αόρατο κοινό που διψούσε να μάθει και τον χειροκροτούσε βουβά…